Reageer jij bewust beheerst?
“Mam, kom je… je zou nu toch mijn geschiedenis overhoren?” “Ja lieverd, ‘ik kom er aan.” “Daar gaan we: Wat waren jagers en verzamelaars?” “Nomaden.” “Ja klopt.” “In welke tijd leefden jagers en verzamelaars?” “In de middeleeuwen.” “Mmm, nee, dat is niet wat hier staat.” “Hier staat: in de prehistorie.” “Waarom stopten de nomaden met trekken?” “Ze begonnen aan landbouw.” “Dat klopt, en wat kan je er nog aan toevoegen?” “Weet ik niet…” “Oké, het is veeteelt.” “Volgende vraag: Hoe heten jagers en verzamelaars, zodra ze op één plek blijven wonen?” “Burgers.” “Nee, dit klopt niet.” “Kan je het nog eens proberen?” “Nee, natuurlijk niet, anders had ik het juiste antwoord al wel gegeven.” “Oké, er staat hier…” “Boeie mam, ik weet het toch niet!” “Maar, als ik het niet met je doorneem, dan weet je het ook niet.” “Lekker belangrijk, super stom allemaal.” “Maar lieverd, de eerste vraag wist je ook.” “Nu is het gewoon even lastig.” “Ik weet helemaal niks!” “Wat doe je nu?!” “Wil je daar nú mee ophouden!” “Je hoort niet in een boek te krassen!” “Zal wel…” “Hé, doe eens niet zo ongeïnteresseerd.” “Stop met krassen en leer nog maar even alleen verder.”
Hoe komt het dat je vanuit een fijne verbindende situatie in conflict raakt met elkaar? En is er een mogelijkheid dit te voorkomen?
Ja, je kan een conflict voorkomen door je kind in zijn ware gevoelens te zien, dus dat hij baalt dat hij de antwoorden niet kent, in plaats van hem gerust te willen stellen door te zeggen dat het wel meevalt. Als je je kind geruststelt, voelt je kind zich niet serieus genomen en prikkel je je kind in meer onaanvaardbaar gedrag. Erkenning voor hoe je kind zich voelt, brengt verbinding en is helpend bij het doorleven van de frustratie.
